دی آزو دی نیتروفنول یک ترکیب شیمیایی با فرمول شیمیایی C₆H₂N₄O₅ و با شناسه پاب‌کم ۱۰۰۳۷ است. که جرم مولی آن ۲۱۰٫۱۰ گرم بر مول می‌باشد.

فرمول: C6H2N4O5

چگالی: ۱٫۶۳ گرم بر سانتی‌متر مکعب

جرم مولی: ۲۱۰٫۱ گرم بر مول

فرمول مولکولی: C6H2N4O5

مشخصات دی آزودی نیتروفنول:

دی آزودی نیتروفنول به شکل پودر زرد یا قرمز رنگ است که در حرارت زیاد منفجر میشود.دی آزودی نیتروفنل رطوبت را جذب نمی کند،و استعداد حل شدن در آب را ندارد.ودر زیر ساختار آب والکل قابل حفظ است.در مجاورت هوای آزاد و در اثر گرما مشتعل شده و در جاهای در بسته منفجر میشود.واکنشش این ماده در برابر ضربه با فلومینات جیوه در یک میزان است.اما حساسیت دی آزودی نیتروفنول به سایش بالاتر است.به خاطر حساسیت بالای این ماده به حرارت نسبت به ازتور سرب وفلومینات جیوه برای خرج چاشنی از ازتو سرب بهتر است.توان انفجار دی آزودی نیتروفنول از ازتور سرب و فلومینات جیوه زیادتر است.محلول ۵درصد هیدرواکسید سدیم آن را جدا میکند که از این ویژگی برای از رفع اضافات این ماده استفاده میکنند.در کل ازتور سرب جای چاشنی های فلومینات جیوه را گرفته است.دوام دی آزودی نیتروفنول بیشتر از فولمینات جیوه وکمتر ازتور سرب است در پی آزمایشات به عمل آمده در جاهای با گرمای ۵۰درجه سانتی گراد بالای صفر تقریبا ۳۰ ماه پایداری دارد ودرحالی که فولمینات جیوه در چنین محیطی ۹ ماه دوام دارد. وهمچنین در درجه ۵۰ درجه سانتی گراد بالای صفر ۱۲ ماه پایدار می ماند.

تخریب با کتراک:

برای تخریب با مواد انفجاری نیاز به مجوز است و این نوع تخریب معایب زیادی دارد از جمله: مواد انفجاری بسیار خطر آفرین هستند و در تخریب لرزه ایجاد میکند و این نوع تخریب را نمیتوان کنترل کرد و آلودگی صوتی بسیار زیادی دارد و سبب آلودگی زیست محیطی نیز میگردد

دینامیت استرایت چیست؟

دینامیت (Dynamite)یک ماده منفجره است که از جذب نیتروگلیسیرین، در یک ماده بی اثر مثل دیاتومایت ساخته ‌می‌شود.

کشف دینامیت

آلفرد نوبل فهمید که اگر نیتروگلیسیرین جذب یک ماده بی اثر مثل دیاتومایت شود، در موقع انتقال در واقع امن‌تر خواهد بود.آلفرد نوبل این ماده را در سال ۱۸۶۷ به اسم دینامیت ثبت کرد.
آلفرد برای تولید دینامیت از مخلوط کردن سه واحد نیتروگلیسیرین و یک واحد دیاتومایت که تشکیل شده از:
۸۶ درصد سیلیس، ۵ درصدسدیم، ۳ درصدمنیزیم و ۲ درصد آهن است به اضافه ی میزان اندکی کربنات سدیم استفاده کرد. از دینامیت برای نخستین بار در مراسم شکار در ردهیل، در سوری انگلستان رو نمایی کرد این کشف آلفرد مورد لطف وسلیقه ی بسیاری قرار گرفت.

( نکته :دینامیت خاصیت انفجاری بسیار بالا و زیادی دارد.)

ویژگی‌های دینامیت:

در عصر جدید روی دینامیت‌ها برچسب«شدیداً منفجره» نصب می‌شود. معنی این جمله اين است که این ماده توانایی ویران سازی زیادی دارد اما از گروه مواد منفجرهٔ آتش‌زا نیست. دینامیت نخستین مادهٔ منفجرهٔ است که قابلیت مهار شدن را دارد. که از باروت قدرت زیادتری دارد. نخستین بار دینامیت با اسم «گرد منفجرهٔ نوبل»به فروش میرسید.دینامیت آوازه ی زیادی پیدا کرد، و استفاده از دینامیت بجای باروت و نیتروگلیسیرین پیشنهاد شد. الفرد با صبر و دقت بالا در ساخت دینامیت ناظر بود.این کار باعث شد که هر چه زودتر تولیدکنندگان غیرقانونی کار خود را تعطیل کنند.اما چند تن از تاجر های آمریکایی با وارد کردن تغییرات کمی در اصل ترکیب ؛ او را دور زدند، با این حال دینامیت ثروت زیادی را برای نوبل به ارمغان آورد. در عصر جدید دینامیت را به شکل ها و طرح‌های تازه وگوناگونی تولید می‌شود.

شناسایی انواع مواد منفجره:

مواد منفجره, به زبان عامیانه, موادی هستند که در زمان شروع تولید انفجار, با سرعت زیادی عکس العمل از خود نشان میدهند و مقدار زیادی گاز به وجود می آورند. به صورت خلاصه و کلی, انفجار, یعنی آزاد شدن میزان زیادی گاز با سرعت و فشار بالا. آزاد شدن گاز هم به خود میتواند موجب پرش وسایل و اشیاء اطراف ما شود وآنها را به ترکش تبدیل کند

مواد منفجره انواع زیادی دارند

• شیمیایی
• اتمی
• پلاسما…
  مواد منفجره شیمیایی از دو قسمت اکسید کننده, و سوخت به وجود آمده است. هر ماده سوختی, با دادن حرات و قرار گرفتن در معرض اکسیژن آتش میگیرد و شروع به سوختن میکند. اما به خاطر اینکه در هوا, اکسیژن به شکل خالص وجود ندارد, سوختن این مواد به آرامی صورت میگیرد. در مواد منفجره, در کنار سوخت, ماده اکسید کننده وارد میشود. ماده اکسید کننده, مثل پرمنگنات پتاسیم, در هنگام بازتاب میزان بالایی اکسیژن رها میکند و این اکسیژن با سوخت مخلوط شده و موجب عکس العمل ناگهانی کل سوخت میشود و انفجار رخ میدهد. به یاد داشته باشید که مواد منفجره برای انفجار نیازی به هوا ندارند و نیاز اکسیژن خود را از درون خود برآورده میکنند.

دو نوع ماده منفجره شیمیایی داریم :

۱) مواد درجه بالا

۲) مواد درجه پائین

مواد شیمیایی درجه بالا در موقع انفجار با شدت بالایی به گاز تبدیل میشوند و شدت انفجار آنها بسیار زیاد و بالا است. ولی بلعکس, مواد درجه پائین بازتاب با شدت کند صورت می گیرد. باروت مثال خوبی برای ماده درجه بالا C-4 و ماده درجه پائین است. مواد منفجره از نظر مقدار حساسیت با همدیگر تفاوت دارند. برخی از این مواد آنقدر حساسند که با نشستن یک پشه روی آنها موجب انفجارشان میشوند و دربرخی از آنها تا 3000 درجه دما را تحمل میکنند و منفجر نمیشوند. مواد منفجره حساس را با احتیاط زیاد و در مقداربسیار کم جابجا میکنندبه همین خاطر است که در زمان درست کردن از چاشنی استفاده میکنند. چاشنی یک وسیله است که به وسیله حرارت, ضربه یا شوکهای الکتریکی منفجر میشود و به نوبه خود موجب انفجار منفجره با حساسیت کمتر میشود.

اجزای زیر تشکیل دهنده بمب:
۱)چاشنی

۲) ماده انفجاری ثانویه

۴) پوشش.
چاشنی به وسیله ساختار دلخواه از مثل فتیله, تایمر الکتریکی یا ساعتی منفجر میشود و خود موجب انفجار ماده اصلی میشود. اگر ماده منفجره بدون پوشش استفاده شود, شدت انفجار و آن زیاد نخواهد بود و محیط کوچکی را نابود میکند, به این جهت است که بمبها را باید درون روکش های فلزی مثل لوله های فلزی با ضخامت گوناگون قرار داد. ماده منفجره مقدار زیادی گاز رها میکند و چون این گاز راه دررو ندارد سبب خورد شدن روکش فلزی میشود و قطعات ترکش با سرعت زیادی به اطراف پرتاب میشوند وسبب آسیب های فراوانی به اطراف می شود

کاربرد های مواد منفجره:

۱)راه‌سازی

۲) تونل سازی

۳) بهره‌برداری از معادن

۴) سد سازی

۵)صنایع نظامی

۷) آتش بازی