دینامیت چیست؟
دینامیت (Dynamite) یکی از معروف ترین ماده های منفجره است که از جذب نیتروگلیسیرین، در یک ماده بی اثر مثل دیاتومایت ساخته میشود. دینامیت را آلفرد نوبل اختراع کرد. نیتروگیلیسیرین مایع بسیار حساسی است که به سرعت واکنش میدهد و بسیار خطر آفرین است و برای حمل نقل نیترو گیلیسرین آن را به صورت یخ زده جابه جا میکردند و مشکل یخ زدایی بود.
ویژگیهای دینامیت
در عصر جدید روی دینامیتها برچسب «شدیداً منفجره» نصب میشود. معنی این جمله اين است که این ماده توانایی ویران سازی زیادی دارد اما از گروه مواد منفجرهٔ آتشزا نیست. از همین رو از دینامت برای استفاده در تخریب استفاده میشد ولی همانطور که قابل حدس است این کار بسیار خطر آفرین است و بسیاری به دنبال استفاده از جایگزینی بی خطر برای تخریب رفتند. یکی از بهترین جایگزین ها برای تخریب بدون خطر، کتراک است که برای تهیه آن میتوانید از مجموعه گرین راک اقدام به خرید کتراک با بهترین کیفیت نمایید. برای این کار کافیست تا با ما تماس بگیرید.
دینامیت نخستین مادهٔ منفجرهٔ است که قابلیت مهار شدن را دارد. که از باروت قدرت زیادتری دارد. نخستین بار دینامیت با اسم «گرد منفجرهٔ نوبل» به فروش میرسید. دینامیت آوازه ی زیادی پیدا کرد و استفاده از دینامیت بجای باروت و نیتروگلیسیرین پیشنهاد شد.
الفرد با صبر و دقت بالا در ساخت دینامیت ناظر بود. این کار باعث شد که هر چه زودتر تولیدکنندگان غیرقانونی کار خود را تعطیل کنند. اما چند تن از تاجر های آمریکایی با وارد کردن تغییرات کمی در اصل ترکیب؛ او را دور زدند، با این حال دینامیت ثروت زیادی را برای نوبل به ارمغان آورد. در عصر جدید دینامیت را به شکل ها و طرحهای تازه وگوناگونی تولید میشود.
دینامیت
کشف دینامیت
آلفرد نوبل در سال 1867 میلادی موفق شد با ترکیب نیترو گیلیسیرین مایع با ” خاک دیاتومه ” که نوعی خاک حاوی فسیل های جلبکی است، به فرمول ساخت دینامیت دست یابد. او فهمید که اگر نیتروگلیسیرین جذب یک ماده بی اثر مثل دیاتومایت شود، در موقع انتقال در واقع امنتر خواهد بود. وی این ماده را در سال ۱۸۶۷ به اسم دینامیت ثبت کرد. مواد لازم برای ساخت دینامیت که آلفرد از برای تولید دینامیت استفاده کرد عبارتند از: مخلوط کردن سه واحد نیتروگلیسیرین و یک واحد دیاتومایت که تشکیل شده از:
- ۸۶ درصد سیلیس
- ۵ درصدسدیم
- ۳ درصدمنیزیم
- ۲ درصد آهن
- میزان اندکی کربنات سدیم
او از دینامیت برای نخستین بار در مراسم شکار در ردهیل، در سوری انگلستان رو نمایی کرد این کشف آلفرد مورد لطف وسلیقه ی بسیاری قرار گرفت. دینامیت از ابتدا بیشتر به شکل استوانه ای و درون پوشش های کاغذی بسته بندی می شد.
در ابتدا دینامیت با نام تجاری “پودر انفجاری نوبل” به بازار عرضه شد. معمولا سه عدد از این دینامیتها به هم بسته شده و با یک فیتیله مشترک مجهز می شدند. در ابتدا این ماده منفجره با استقبال شدید صنایع راه و معدن در نقاط مختلف جهان رو به رو شد و خرید و فروش دینامیت معدن بسیار زیاد شد، همیچنین برای تخریب کوه با دینامیت نیز کارایی داشت و به زودی به عرصه نظامی وارد شد.
در طول دو جنگ جهانی حجم زیادی از این ماده منفجره برای نابودی تاسیسات گوناگون مورد استفاده قرار گرفت. گونه خاصی از دینامیت نیز که با مواد ژلاتینی پوشش داده شده بود برای استفاده های زیر آبی ساخت شد. اما با وجود امنیت بیشتر باز هم دینامیت یک ماده 100 درصد مطمئن نیست.
زمانی که دینامیت ها در یک جعبه و برای مدت طولانی نگه داری می شوند با پدیده ای رو به رو می شوند که در اصطلاح باعث “عرق کردن” دینامیت شده و نیتروگلیسیرین مایع را که در درون دینامیت به کار رفته از درون آن خارج کرده و در کف جعبه و یا سطح انبار شده جمع می شود. مشخص است که این مسئله نیز بسیار خطرناک بوده و با هر حرکت ناگهانی کل محتویات جعبه امکان منفجر شدن را دارد.
دینامیت آمونیاکی ژلاتینی
ساختی شبیه دینامیت های آمونیاکی دارند با این اختلاف که ژله بازده از متلاشی شدن نیتروسلولز در نیترو گلیسیرین به انها اضافه شده است. در بسیاری ازجهات مانند دینامیت ژلاتین هستند اما سرعت انفجار ومقاومتشان در برابر آب کمتر است.
دینامیت آمونیاکی همان نیترات آمونیوم است که طریق نیترو گلیسیرین حساس شده است اماشتاب انفجار آن کمترازدینامیت استرایت وتوان آن درمقابل ضربه بیشتر از دینامیت استرایت میباشد.
Extra Dynamite
انواع مواد منفجره
مواد منفجره به زبان عامیانه, موادی هستند که در زمان شروع تولید انفجار, با سرعت زیادی عکس العمل از خود نشان میدهند و مقدار زیادی گاز به وجود می آورند. به صورت خلاصه و کلی, انفجار, یعنی آزاد شدن میزان زیادی گاز با سرعت و فشار بالا. آزاد شدن گاز هم به خود میتواند موجب پرش وسایل و اشیاء اطراف ما شود وآنها را به ترکش تبدیل کند.
هر اختلاط انفجاری از دو بخش تشکیل شده است:
۱) اکسید کننده
۲)سوخت
هر مادهٔ سوختی، اگر در مجاورت حرارت و در معرض اکسیژن قرار گیرد شروع به سوختن میکند. اما بخاطر این که در هوا اکسیژن به صورت خالص وجود ندارد، سوختن این مواد به آرامی انجام میگیرد. در مواد منفجره، در کنار سوخت، ماده اکسیدکننده اضافه میشود. ماده اکسید کننده، در هنگام عکس العمل میزان بالایی اکسیژن رها میکند و این اکسیژن با سوخت مخلوط شده و موجب عکس العمل غیر منتظره کل سوخت میشود و انفجار به رخ میدهد، به همیمن دلیل مواد منفجره برای عکس العمل نیازی به هوا ندارند و اکسیژن مورد نیاز خود را از داخل خود فراهم میسازد.
خصوصیت مواد منفجره
اختلاف ترکیبهای انفجاری و مواد منفجره جز خصوصیات گوناگون آنها میباشد.
- حساسیت
- سرعت انفجار
- قدرت انفجاری
- چگالی
- رطوبت
- آتش
- سمیت
مواد منفجره انواع زیادی دارند که برخی از انها عبارتند از:
مواد منفجره شیمیایی از دو قسمت اکسید کننده و سوخت به وجود آمده است. هر ماده سوختی, با دادن حرات و قرار گرفتن در معرض اکسیژن آتش میگیرد و شروع به سوختن میکند. اما به خاطر اینکه در هوا, اکسیژن به شکل خالص وجود ندارد, سوختن این مواد به آرامی صورت میگیرد. در مواد منفجره, در کنار سوخت, ماده اکسید کننده وارد میشود. ماده اکسید کننده, مثل پرمنگنات پتاسیم, در هنگام بازتاب میزان بالایی اکسیژن رها میکند و این اکسیژن با سوخت مخلوط شده و موجب عکس العمل ناگهانی کل سوخت میشود و انفجار رخ میدهد. به یاد داشته باشید که مواد منفجره برای انفجار نیازی به هوا ندارند و نیاز اکسیژن خود را از درون خود برآورده میکنند.
دو نوع ماده منفجره شیمیایی داریم:
- مواد درجه بالا
- مواد درجه پائین
مواد شیمیایی درجه بالا در موقع انفجار با شدت بالایی به گاز تبدیل میشوند و شدت انفجار آنها بسیار زیاد و بالا است. ولی بلعکس, مواد درجه پائین بازتاب با شدت کند صورت می گیرد. باروت مثال خوبی برای ماده درجه بالا C-4 و ماده درجه پائین است. مواد منفجره از نظر مقدار حساسیت با همدیگر تفاوت دارند. برخی از این مواد آنقدر حساسند که با نشستن یک پشه روی آنها موجب انفجارشان میشوند و دربرخی از آنها تا 3000 درجه دما را تحمل میکنند و منفجر نمیشوند. مواد منفجره حساس را با احتیاط زیاد و در مقداربسیار کم جابجا میکنندبه همین خاطر است که در زمان درست کردن از چاشنی استفاده میکنند. چاشنی یک وسیله است که به وسیله حرارت, ضربه یا شوکهای الکتریکی منفجر میشود و به نوبه خود موجب انفجار منفجره با حساسیت کمتر میشود.
اجزای زیر تشکیل دهنده بمب:
۱)چاشنی
۲) ماده انفجاری ثانویه
3) پوشش
چاشنی به وسیله ساختار دلخواه از مثل فتیله, تایمر الکتریکی یا ساعتی منفجر میشود و خود موجب انفجار ماده اصلی میشود. اگر ماده منفجره بدون پوشش استفاده شود, شدت انفجار و آن زیاد نخواهد بود و محیط کوچکی را نابود میکند, به این جهت است که بمبها را باید درون روکش های فلزی مثل لوله های فلزی با ضخامت گوناگون قرار داد. ماده منفجره مقدار زیادی گاز رها میکند و چون این گاز راه دررو ندارد سبب خورد شدن روکش فلزی میشود و قطعات ترکش با سرعت زیادی به اطراف پرتاب میشوند وسبب آسیب های فراوانی به اطراف می شود
کاربرد های مواد منفجره
- راهسازی
- تونل سازی
- بهرهبرداری از معادن
- سد سازی
- صنایع نظامی
- آتش بازی
مقایسه مواد منفجره و کتراک
خطر آفرین بودن این مواد برای همگان واضح است ودر هنگام استفاده ممکن است انفجارات خطرناکی رخ دهد و خسارات مالی و جانی به جای بگذارد و در هنگام تخریب با دینامیت سنگ پرتاب میشود و برای اجرا عملیات با دینامیت شما نیاز به کارشناس مربوط دارید که هزینه های بالا و خطرات زیادی دارد. شما میتوانید با هزینه بسیار پایین تر و بدون خطر تخریب بتن ، سنگ و ساروج را به طور کامل انجام دهید با مواد منبسط شونده و نیازی به کارشناس تخریب ندارید و خودتان با آموزش استفاده از کتراک رایگان مشاوران ما تخریب را انجام دهید.
